روش تحقیق در روابط عمومی

«مدرسه روابط عمومی»- روش تحقیق در روابط عمومی می‌تواند شامل روش‌های کمی و کیفی باشد. در روابط عمومی، پژوهشگران نیاز دارند شیوه خود را برای استفاده زیاد از تحقیق پیمایشی تغییر دهند و به سوی یک اعتماد بیشتر به روش‌های دیگر، به خصوص روش مشاهده‌ای حرکت کنند.

روابط عمومی (Public Relations) یا همان PR، بخش مهمی در هر سازمان است. در سال ۲۰۱۲، انجمن روابط عمومی آمریکا (PRSA) اصطلاح PR را این گونه تعریف می‌کند: «روابط عمومی یک فرآیند ارتباطی اسـتراتژیک است که روابط دوسربرد را بین سازمان (برند) و مردم ایجاد می‌کند».

روابط عمومی برای بهبود وجهه و شهرت کسب‌و‌کارها تلاش می‌کند و برای این هدف باید از رسانه‌های مختلف و شبکه‌های اجتماعی استفاده کند3. برای این منظور، می‌توان از روش‌های مختلف تحقیق استفاده کرد.

به عنوان مثال، می‌توان از تحقیق پیمایشی برای جمع‌آوری داده‌ها استفاده کرد. این نوع تحقیق می‌تواند شامل پرسشنامه‌ها، مصاحبه‌ها و یا مشاهده‌های میدانی باشد. همچنین، می‌توان از تحقیق کیفی برای درک عمیق‌تر و بهتر از موضوعات مختلف استفاده کرد.

همچنین، می‌توان از روش‌های تحلیلی و آماری برای تحلیل داده‌ها استفاده کرد. این روش‌ها می‌توانند به ما کمک کنند تا الگوها و روابط میان متغیرهای مختلف را کشف کنیم.

در نهایت، هدف از این تحقیقات این است که به ما کمک کند تا بتوانیم برنامه‌ریزی بهتری برای فعالیت‌های روابط عمومی داشته باشیم و به بهبود روابط سازمان با مخاطبان خود کمک کنیم.

روش‌های تحقیق کمی در روابط عمومی شامل مجموعه‌ای از تکنیک‌ها و روش‌هایی است که برای جمع‌آوری و تحلیل داده‌های کمی در حوزه روابط عمومی استفاده می‌شود. این روش‌ها عبارت‌اند از:

1. تحقیق پیمایشی (Survey Research): این نوع تحقیق شامل پرسشنامه‌ها، مصاحبه‌ها و یا مشاهده‌های میدانی می‌شود.
2. تحقیقات همبستگی (Correlational research): این نوع تحقیق برای بررسی رابطه بین دو یا چند متغیر استفاده می‌شود.
3. تحقیقات علی و مقایسه‌ای (Causal-comparative research): این نوع تحقیق برای بررسی تأثیر یک متغیر بر متغیر دیگر استفاده می‌شود.
4. تحقیقات تجربی (Experimental research): این نوع تحقیق برای بررسی تأثیر یک متغیر بر متغیر دیگر در شرایط کنترل شده استفاده می‌شود.
5. تحقیقات توصیفی (Descriptive research): این نوع تحقیق برای توصیف وضعیت فعلی یک متغیر یا گروه از متغیرها استفاده می‌شود.
6. تحقیقات پیش‌بینی (Predictive research): این نوع تحقیق برای پیش‌بینی رفتار یا عملکرد یک متغیر بر اساس اطلاعات موجود استفاده می‌شود.
7. تحقیقات تاریخی (Historical research): این نوع تحقیق برای بررسی و تحلیل رویدادها و تجربیات گذشته استفاده می‌شود.

در تمام این روش‌ها، داده‌ها به صورت کمی جمع‌آوری شده و با استفاده از تکنیک‌های آماری تحلیل می‌شوند. هدف از این تحقیقات این است که به ما کمک کند تا بتوانیم برنامه‌ریزی بهتری برای فعالیت‌های روابط عمومی داشته باشیم و به بهبود روابط سازمان با مخاطبان خود کمک کنیم.

همچنین، برای انجام تحقیقات کمی در روابط عمومی، می‌توان از ابزارهای مختلف نرم‌افزاری مانند SPSS، Excel، R و غیره استفاده کرد. این ابزارها به ما کمک می‌کنند تا داده‌ها را به صورت کمی جمع‌آوری، مدیریت و تحلیل کنیم.

تحقیقات کیفی در روابط عمومی به دستیابی به داده‌ها از طریق ارتباطات باز و مکالمه متمرکز می‌پردازد. این روش نه تنها در مورد “آنچه” مردم فکر می‌کنند بلکه “چرا” نیز فکر می‌کنند.

روش‌های تحقیق کیفی به گونه‌ای طراحی شده‌اند که به آنها کمک می‌کند تا با مراجعه به یک موضوع خاص، رفتار و ادراک مخاطب هدف را آشکار سازند.

•  انواع مختلفی از روش‌های تحقیق کیفی مانند مصاحبه عمیق، گروه‌های متمرکز، تحقیقات قوم‌نگاری، تحلیل محتوا، تحقیقات موردی وجود دارد که معمولاً مورد استفاده قرار می‌گیرند.

جمع‌آوری داده‌های کیفی اجازه می‌دهد تا داده‌هایی غیرعددی را جمع‌آوری کنیم و به ما کمک می‌کند تا چگونگی تصمیم‌گیری‌ها را بررسی کنیم و بینش مفصلی در اختیار ما قرار دهد. برای دستیابی به چنین نتیجه‌گیری، داده‌هایی که جمع‌آوری می‌شوند باید جامع، غنی و ظریف باشند و یافته‌ها از طریق تجزیه و تحلیل دقیق پدیدار شود.

با این حال، برخی از منابع ادعا می‌کنند که هنوز در روابط عمومی، تحقیقات کیفی جا نیافتاده است و هنوز کارها صرفا با نرم‌افزار SPSS و پرسشنامه‌های چهار گزینه‌ای انجام می‌شود. این موضوع نشان می‌دهد که هنوز فضای زیادی برای استفاده از تحقیقات کیفی در روابط عمومی وجود دارد.