«مدرسه روابط عمومی»-روابط عمومی به عنوان یکی از مؤلفههای اساسی مدیریت سازمانی، با چالشهای مختلفی روبرو میشود که از جمله آنها، فرایند تصمیمگیری است. در روابط عمومی، تصمیمگیریها به صورت متنوعی اتفاق میافتد و از مدلهای مختلفی برای این امر استفاده میشود.دکتر عادل میرشاهی، مشاور ارشد روابط عمومی در این مقاله به انواع مختلف مدل های تصمیم گیری می پردازد. ضمن اینکه این مدلها شامل مدل عقلانی، مدل شهودی و مدل ترکیبی میشوند که هر یک ویژگیها و کاربردهای خاص خود را دارند.
1. مدل عقلانی:
مدل عقلانی یکی از مدلهای اصلی تصمیمگیری است که بر اساس تحلیل دقیق دادهها، اطلاعات و ارقام اتفاق میافتد. در این مدل، فرآیند تصمیمگیری بر اساس استدلالهای منطقی و ارزیابی دقیق نتایج مختلف صورت میگیرد. مدل عقلانی بر ایدهآل بودن تصمیمگیریها و دقت در انتخاب بهترین گزینه تأکید دارد. در روابط عمومی، مدل عقلانی معمولاً برای تصمیمگیریهای مرتبط با استراتژیها، برنامهریزیها و تدوین سیاستها استفاده میشود.
2. مدل شهودی:
مدل شهودی متمرکز بر تصمیمگیریهای بر پایه احساسات، تجربیات و فرضیات است. در این مدل، تصمیمگیریها بر اساس احساسات و انگیزههای شخصی اتفاق میافتد و ارزشهای فردی نقش اساسی در فرآیند تصمیمگیری دارند. مدل شهودی در روابط عمومی معمولاً برای تصمیمگیریهای مربوط به ارتباطات عمومی، بازاریابی و رسانهای استفاده میشود. این مدل بیشتر به نیازها و انتظارات عمومی و مخاطبان توجه دارد.
3. مدل ترکیبی:
مدل ترکیبی، تلفیقی از مدل عقلانی و شهودی است که در آن تصمیمگیریها همزمان بر اساس دادهها و احساسات صورت میگیرد. در این مدل، عوامل موجودیتی و همچنین عوامل ناشناخته و احساسی در تصمیمگیری مورد توجه قرار میگیرند. مدل ترکیبی در روابط عمومی معمولاً برای تصمیمگیریهایی که نیاز به ترکیب دقت تجزیه و تحلیل دادهها با ارتباطات انسانی دارند، استفاده میشود.
4. رویکردهای کاربردی مدلهای تصمیمگیری در روابط عمومی:
در روابط عمومی، مدلهای تصمیمگیری علاوه بر اینکه به عنوان یک راهنمای عملی برای اتخاذ تصمیمهای بهتر مورد استفاده قرار میگیرند، به عنوان یک ابزار برای تحلیل و ارزیابی عملکرد سازمان نیز مورد استفاده قرار میگیرند. در ادامه، برخی از رویکردهای کاربردی مدلهای تصمیمگیری در روابط عمومی را بررسی میکنیم:
الف. ارتقاء انتقادپذیری:
استفاده از مدل عقلانی و ترکیبی در تصمیمگیریهای روابط عمومی میتواند به افزایش انتقادپذیری سازمان کمک کند. این مدلها با تمرکز بر دادهها و ارقام، میتوانند تصمیماتی را به ارمغان بیاورند که بهطور منطقی توجیه شوند و باعث افزایش اعتماد عمومی به سازمان شوند.
ب. بهبود رابطه با رسانهها:
استفاده از مدل شهودی در تصمیمگیریهای مرتبط با رسانهها میتواند به بهبود رابطه با رسانهها و ارتباطات مؤثرتر با آنها کمک کند. این مدل با توجه به احساسات و انگیزههای مخاطبان و رسانهها، میتواند به طراحی استراتژیها و تدوین پیامهایی که باعث جذب توجه رسانهها شوند، کمک کند.
ج. تحلیل مخاطبان و بازارها:
استفاده از مدل ترکیبی در تحلیل مخاطبان و بازارها میتواند به بهترین شناخت از نیازها و انتظارات مخاطبان و بازارها منجر شود. این مدل با ترکیب دادههای تحلیلی با شناخت عواطف و احساسات مخاطبان، میتواند استراتژیها و برنامههای روابط عمومی را بهطور کاملتری طراحی کند.
نتیجهگیری:
مدلهای تصمیمگیری در روابط عمومی نقش بسیار مهمی را ایفا میکنند و استفاده موثر از آنها میتواند به بهبود عملکرد سازمان و ارتقاء ارتباطات با مخاطبان منجر شود. انتخاب مدل مناسب بر اساس موقعیت و شرایط خاص سازمان، از اهمیت بالایی برخوردار است و تاثیر گذاری قابل توجهی بر موفقیت و پیشرفت سازمان خواهد داشت.
شما می توانید برا ی اخذ مشاوره در زمینه های مختلف روابط عمومی با ما تماس بگیرید.
منابع:
Grunig, J. E., & Hunt, T. (1984). Managing Public Relations. Fort Worth, TX: Harcourt Brace Jovanovich.
Heath, R. L., & Waymer, D. (2007). Handbook of Public Relations. Thousand Oaks, CA: Sage Publications.
Ledingham, J. A. (2003). Explicating Relationship Management as a General Theory of Public Relations. Journal of Public Relations Research, 15(2), 181–198.
Tench, R., & Yeomans, L. (2006