مدرسه آموزش و مشاوره روابط عمومی دکتر عادل میرشاهی
پایگاه مشاوره و آموزش روابط عمومی آماده برگزاری دوره های تخصصی و مشاوره در زمینه روابط عمومی هوش مصنوعی، سئو پی آر، سیاستگذاری فرهنگی و ارتباط موثر است. لطفا با شماره همراه: 09331178144 تماس حاصل فرمایید.
مدرسه آموزش و مشاوره روابط عمومی دکتر عادل میرشاهی
پایگاه مشاوره و آموزش روابط عمومی آماده برگزاری دوره های تخصصی و مشاوره در زمینه روابط عمومی هوش مصنوعی، سئو پی آر، سیاستگذاری فرهنگی و ارتباط موثر است. لطفا با شماره همراه: 09331178144 تماس حاصل فرمایید.از حمایت تا آزادی: رویکردهای متنوع کشورها به سیاستگذاری فرهنگی
سیاستگذاری فرهنگی در کشورهای مختلف با توجه به ارزش‌ها، ایدئولوژی‌ها، ساختارهای سیاسی و اجتماعی، و اهداف ملی، متفاوت است. این رویکردها را می‌توان به چند گروه کلی تقسیم‌بندی کرد. در ادامه، یک دسته‌بندی کلی از رویکردهای کشورها به سیاستگذاری فرهنگی ارائه می‌شود:
۱. رویکرد حمایت‌گرایانه (Protectionist Approach)
- ویژگی‌ها:این رویکرد بر حفظ و تقویت فرهنگ ملی و محلی در برابر تأثیرات خارجی متمرکز است. کشورهایی که این رویکرد را دنبال می‌کنند، معمولاً از فرهنگ بومی خود در برابر جهانی‌سازی و هجوم فرهنگ‌های خارجی محافظت می‌کنند.
نمونه کشورها:
فرانسه (با سیاست‌های حمایت از زبان و سینمای فرانسوی)
کانادا (با حمایت از فرهنگ کبک و محدودیت‌ها بر محتوای خارجی در رسانه‌ها)
ایران (با تأکید بر حفظ ارزش‌های اسلامی و ملی)
۲. رویکرد آزادگرایانه (Liberal Approach)
- ویژگی‌ها:در این رویکرد، دولت نقش حداقلی در سیاستگذاری فرهنگی ایفا می‌کند و به بازار و جامعه مدنی اجازه می‌دهد تا فرهنگ را شکل دهند. این رویکرد بر آزادی بیان، تنوع فرهنگی و رقابت فرهنگی تأکید دارد.
نمونه کشورها:
ایالات متحده آمریکا (با تأکید بر صنایع فرهنگی و بازار آزاد)
بریتانیا (با سیاست‌های حمایت از تنوع فرهنگی و آزادی هنرمندان)
۳. رویکرد توسعه‌گرایانه (Developmental Approach)
- ویژگی‌ها:این رویکرد بر استفاده از فرهنگ به عنوان ابزاری برای توسعه اقتصادی و اجتماعی تأکید دارد. دولت‌ها در این رویکرد، از صنایع فرهنگی و خلاق حمایت می‌کنند تا به رشد اقتصادی و ایجاد اشتغال کمک کنند.
نمونه کشورها:
کره جنوبی (با توسعه صنایع فرهنگی مانند کی‌پاپ و درامای کرهای)
چین (با سرمایه‌گذاری در صنایع فرهنگی و صادرات فرهنگ چینی)
هند (با حمایت از صنعت سینمای بالیوود)
۴. رویکرد هویتی (Identity-Based Approach)
- ویژگی‌ها:این رویکرد بر تقویت هویت ملی یا قومی از طریق سیاست‌های فرهنگی تأکید دارد. هدف اصلی، ایجاد حس تعلق و وحدت ملی یا حفظ هویت‌های قومی و محلی است.
نمونه کشورها:
روسیه (با تأکید بر فرهنگ اسلاوی و هویت روسی)
ترکیه (با سیاست‌های تقویت هویت ترکی و اسلامی)
مالزی (با توجه به تنوع قومی و مذهبی و تلاش برای ایجاد هویت ملی)
۵. رویکرد مشارکتی (Participatory Approach)
- ویژگی‌ها:در این رویکرد، دولت‌ها از مشارکت فعال جامعه مدنی، هنرمندان و گروه‌های فرهنگی در سیاستگذاری فرهنگی حمایت می‌کنند. هدف، ایجاد یک محیط فرهنگی پویا و فراگیر است.
نمونه کشورها:
سوئد (با سیاست‌های حمایت از مشارکت شهروندان در فعالیت‌های فرهنگی)
کانادا (با تأکید بر مشارکت گروه‌های اقلیت در سیاستگذاری فرهنگی)
۶. رویکرد ایدئولوژیک (Ideological Approach)
- ویژگی‌ها:این رویکرد بر استفاده از فرهنگ به عنوان ابزاری برای ترویج ایدئولوژی یا ارزش‌های خاص سیاسی، مذهبی یا اجتماعی تأکید دارد. دولت‌ها از فرهنگ برای شکل‌دهی به افکار عمومی و تقویت نظام سیاسی استفاده می‌کنند.
نمونه کشورها:
چین (با استفاده از فرهنگ برای ترویج ایدئولوژی کمونیستی و ارزش‌های سوسیالیستی)
ایران (با تأکید بر ارزش‌های اسلامی و انقلابی در سیاستگذاری فرهنگی)
کره شمالی (با استفاده از فرهنگ برای ترویج ایدئولوژی جوچه)
۷. رویکرد جهانی‌گرایانه (Globalist Approach)
- ویژگی‌ها:این رویکرد بر ادغام فرهنگ ملی در جریان‌های جهانی و ترویج تعاملات بین‌فرهنگی تأکید دارد. دولت‌ها از این رویکرد برای افزایش نفوذ فرهنگی خود در سطح جهانی استفاده می‌کنند.
نمونه کشورها:
ژاپن (با ترویج فرهنگ پاپ و سنتی ژاپن در سطح جهانی)
فرانسه (با ترویج زبان و فرهنگ فرانسوی در جهان)
کره جنوبی (با گسترش موج کرهای یا هالیو)
۸. رویکرد چندفرهنگی (Multicultural Approach)
- ویژگی‌ها:این رویکرد بر احترام به تنوع فرهنگی و حمایت از گروه‌های اقلیت قومی، مذهبی و زبانی تأکید دارد. دولت‌ها در این رویکرد، سیاست‌هایی برای حفظ و تقویت فرهنگ‌های مختلف در جامعه تدوین می‌کنند.
نمونه کشورها:
کانادا (با سیاست‌های چندفرهنگی رسمی)
استرالیا (با حمایت از تنوع فرهنگی و مهاجران)
هند (با توجه به تنوع قومی، زبانی و مذهبی)
این دسته‌بندی‌ها انعطاف‌پذیر هستند و بسیاری از کشورها ممکن است ترکیبی از این رویکردها را در سیاستگذاری فرهنگی خود به کار بگیرند. همچنین، رویکردهای فرهنگی ممکن است با تغییر شرایط سیاسی، اقتصادی و اجتماعی در یک کشور تغییر کنند.
