«مدرسه روابط عمومی»- یکی از تکیه های ما در مدرسه روابط عمومی بر ترویج شادی در میان مردم است. این وظیفه ای است ناگسستنی از روابط عمومی که می تواند اعتبار خوبی برای سازمان به همراه داشته باشد.
اما واقعا چرا شادی؟ «جان لنون»یکی از معروف ترین و برجسته ترین چهره ی موسیقی دنیا در قرن بیستم,خاطره ای را تعریف میکند که بسیار زیبا و تامل برانگیز است:
وقتی پنج ساله بودم,مادرم همیهش میگفت: «شادی کلید زندگی است»
مدرسه که رفتم,یک روز معلممان ازم خواست که بنویسم وقتی بزرگ شدیم,در زندگی میخواهیم چه کاره شویم.
من نوشتم:میخواهم شاد باشم.
معلم به من گفت:نه...این چه جوابی است؟!سوال را نفهمیدی!
جواب دادم:چرا فهمیدم,این شمایید که مفهوم زندگی را نفهمیدید!
روابط عمومی در جایگاه اطلاع رسانی صرف قرار ندارد. بلکه در کنار اطلاع می تواند حسی مثبت، حسی از شادی و خرسندی را منتقل کند. این وظیفه ای اخلاقی برای روابط عمومی است که هیچ قانونی درباره آن صحبت نکرده است. اما اگر این اقدام صورت پذیرد، بسیاری از نتایج قوی تر خواهد بود.